– Dünya Atı bir hikaye kitabı fakat romanlarınızın okuyucu nezdinde başka bir yeri var, buna katılıyor musunuz?
Genelde muharrirler hikayeyle başlar ve romanla devam ettirirler serüvenlerini. Ben deneme ve anlatıyla başladım yazmaya. Sonra “nasıl”ın peşine düştüm. Anlatmak istediğim acıları ve hoşlukları, sanatla aktarmanın peşine fikir farklı cinslerin farklı sirayet alanları olduğunu gördüm. Bu yüzden tek bir çeşitte çabalamak yerine müellif vicdanı dediğimiz o his neyi istiyorsa ona yöneldim.
– Başka hikayeler neden Dünya Atı başlığında birleşti?
Bu hikayede mülk edinme ve miras hissesiyle ilgili göndermeler vardı. Kitabın genelinde de sahip olma, sahip olunanı reddetme üzere konulara yer verildiği için bu isim altında toplamaya karar verdim. Kitabın genelinde “At dünya atıdır lakin sen ahiret yolcususun” demek istedim.
– Dünya Atı’nda güya farklı bir anlatım var, sözcükler güya daha derin bir manaya bürünmüş…
Geleneksel metinlerde anlatıcı nasihat ettikten sonra bunu bir kıssayla pekiştirir. Bazen metnin sonunda bazen ortasında “bu, budur” diyebilir. Ben hem çağdaş öyküye hem klâsik olana yaklaşmak istedim. Ortaya farklı bir anlatım çıktı. Kelamın bittiği yer tıpkı vakitte “yeni” bir kelamın başlaması gereken yerdir de. Buradan yola çıkıyorum her vakit. Biçimde farklı özde birebir metinler ortaya çıkıyor böylelikle.
– Okur ne bulacak kitapta?
Kurguladığımız her hikayeyle hayatın içinde öbür bir hayat oluşturmaktır maksadımız. Başlangıçlar ve bitişler sunarız. İnsanın kendisiyle karşılaşıp kendisiyle yürüdüğü anlarda hikaye kurgu olmaktan çıkar. İnsanın kendisiyle müsabakası demek aslında insanın kendi saf haliyle müsabakası demektir. Bu saf müsabakaları yakalamaya çalıştım Dünya Atı’ndaki hikayelerde.
