– Bu sene sanatta 10. yılınız. Yarın çıkacak müziğiniz “Takmıyorum” da yeni devrin birinci yapıtı. 10 yıl size ne kattı?
Değişen dünyada yeni bir üslup, lisan, güç ve sound anlayışım olması gerektiğine karar verdim. Dünyadaki ömür, hem ekonomik hem sosyo-kültürel olarak zorlaşmaya başladı. İnsanların artık müspet şeylere muhtaçlığı olduğuna inanıyorum. Depresif, kültürel miras ve toplumsal sorumluluk projelerinin yoğunluğunda bir 10 yıl geçirdim. Bundan sonra da gücü yüksek müziklerle, edebiyattan ödün vermeden eserler sunmak istiyorum. “Takmıyorum”da “Takvim”e emsal tınılar duyacağız. Duyduğunuzda kolay bir müzik diyeceksiniz fakat içinden 1-2 kelimeyi seçerek dinlediğiniz ya da okuduğunuzda farkı hissedeceksiniz. “Takmıyorum” ile birlikte daha müspet bir dünyaya geçiyoruz, önümüzdeki bir buçuk sene de bu türlü ilerleyeceğim.
YENİ MÜZİKTEN BİRKAÇ SÖZ
– Müzik kelamı yazarken metafor sizin için epey değerli o zaman…
TARZI OLMAYAN BİR ADAMIM
– Üslubunuz da sık sık değişti. Kendinizi nasıl tanımlıyorsunuz?
Tarzı olmayan bir adam olarak anılıyorum. “Takvim”de gençleri hedefledim. Sonra değişik biçimde olan “Su Yolunu Bulur”la kültürel mirası anlattım. Bir anda küçüklerin odağından çıktım. O yüzden usulü olmayan bir adamım. Tanınan müzik alanının içerisinde dursam da bir usulüm yok. Ticari olarak bir yanlış ancak sanatçı olarak çok büyük bir gerçek. Zira beni ben yapan şey bu.
– Pekala sizi direktör koltuğuna ne oturttu?
Parasızlık. Daha evvel idealist bir piyanisttim. Geçimimi bile sağlaya-mıyorum. Ailemin ısrarıyla, tanınan işlere giriştim. “Yıllar” albümünü yaptım. “Yıllar”a 2012’de klip çekeceğiz, en düşük bütçe bir konut parası. Merhum babama “5-6 ay sonra çekelim” dedim. “Neden, nereden bulacağız parayı” diye sorunca “Para bulmayacağız, çekmeyi öğreneceğim” yanıtını verdim. Direktörlüğe dair her şeyi izlemeye, okumaya başladım. Direktörlük öyküm bu türlü başlamış oldu.
ŞARKILAR HAZIR ALBÜM YOLDA
– Solonuz kadar düetiniz var…
– Pandemi sizi nasıl etkiledi?
Klasik lakin o kadar gerçek bir karşılığım var buna: Kendimizle hesaplaştık. O kadar boş vaktimiz oldu ki hiçbir şey yetiştirmek zorunda olmadığımız, işe gitmediğimiz, yarış içerisinde olmadığımız… Konutumda stüdyo olması büyük avantajdı. Fark ettim ki üretimim, fikirlerim değişmeye başladı. Geçen sene babamın kaybıyla da dünyaya ve hayata bakışım değişti. Pandemiden bir ders çıkaramamışsak iflah olmayız demektir.
