Milletlerarası bankacılıkta ve Türk Silahlı Kuvvetlerindeki üst seviye mesleklerini bırakarak memleketleri Konya’nın Kadınhanı ilçesine dönen Dündar kardeşler, köylerinde kurdukları çiftlikte tarım ve hayvancılık yapıyor.
Boğaziçi üniversitesinden mezun olduktan sonra İstanbul’da milletlerarası bankaların idare kademelerinde uzun yıllar çalışan 49 yaşındaki Abdullah Dündar, sorgulamaya başladığı metropol ömrünü değiştirmeye karar verdi.
Bunun üzerine Dündar, 2010 yılında çalıştığı bankadan istifa edip baba ocağı Kadınhanı ilçesine bağlı Başkuyu Mahallesi’nde çiftlik kurdu.
Abdullah Dündar’ın kardeşi Ali Dündar (46) da 2018 yılında TSK’deki mecburî hizmet mühletini doldurunca yarbaylıktan ayrılarak ağabeyine katıldı.
Dündar kardeşler, vakitle büyüttükleri çiftlikte 800 hayvanlı sürünün sahibi oldu. Kardeşlerin tarım yaptığı alan ise kiraladıkları tarlalarla 2 bin dekara kadar ulaştı.
Dündar kardeşler, her sabah erkenden kalkıp kuzularıyla ilgileniyor, koyunlarını merada otlatıyor ve ziraî üretim yapıyor. İki kardeş, ekonomik yarar sağlamanın yanı sıra köylerinde huzurlu bir ömür sürmenin memnunluğunu da yaşıyor.
Abdullah Dündar, AA muhabirine, ebeveynlerinin belirli bir meslek sahibi olup masa başı, rahat işlerde çalışmayı empoze etmesine karşın kırsal hayatın kendilerini çektiğini söyledi.
Köye döndükleri birinci vakitler çok zorlansalar da adapte olmayı başardıklarını belirten Dündar, eski ömrünü hiç özlemediğini ve çok keyifli olduğunu söz etti.
“BİLGİSAYAR OYUNUNDA YAŞIYOR GİBİYDİM”
Geçmişteki işinin daha çok dijital ortamda yürüdüğünü ve soyutluk üzerine konseyi bu tertibin vakitle kendisini rahatsız ettiğini anlatan Dündar, şöyle konuştu:
“Tamamen bir bilgisayar oyununda yaşıyormuş üzereydim. Kendime daima, ‘Biz insanız, doğduk ve bir gün öleceğiz. Pekala ardımızda ne bırakacağız? İnsanlığa katkımız ne olacak?’ diye soruyordum. Ben oralarda buna bir karşılık bulamadım. Birinci geldiğimde de çok anlayamadım lakin sonradan ortaya çıkanları görünce, ‘evet, bir şeyleri somut olarak üretebiliyorum, bir yararım var, birilerinin karnını doyurabiliyorum’ dedim.”
Yaşadıkları ortamın kendisine olumlu kıymetler kattığına dikkati çeken Dündar, şunları kaydetti:
“Kuzuların birçok elimize doğuyor. İnsan bebeği olduğu vakit nasıl keyifli oluyorsa, biz bu memnunluğu senede 500 sefer yaşıyoruz. Birçoklarıyla ortamızda duygusal bağ oluşuyor. Bunlar çok memnun edici işler. Nitekim çok memnunuz. Doğum yaptıkları vakit ebeveynleriymiş üzere keyifli oluyoruz. Giderlerken de üzülüyoruz.”
Küçük kardeş Ali Dündar da 29 yıllık askerlik hayatında yaşadığı hareketlilik ve aksiyonu, yeni hayatında çok daha zevkli ve hoş bir formda sürdürdüğünü lisana getirdi.
Ürettikleri besinlerin insanların sofralarına ulaşmasından büyük keyif aldıklarını aktaran Dündar, şunları söyledi:
“Askerler mesleklerine gönülden bağlıdır. Yaptıkları vazifeleri sorgulamazlar. Zira vazife temelleri vatandaşlarına ve vatanlarına hizmet etmektir. Bu hislere haiz olan beşerler tıpkı vakitte toprağı da çok severler. Aslında bu, ülkene hizmet etmenin bir öteki yoludur. Biri, insanlık için beşerlerle beraberdir, oburu beşerler için insanlardan uzaktır lakin sonuç tekrar ülkene hizmet etmektir. Mesela birtakım sinemalarda adam askerliğini bırakır ve çiftliğine döner. Bu aslında askerlerin şuur altındaki bir olaydır.”
