Sizi dünyanın koşturmasından alıp, diğer coğrafyalara taşıyan ezgiler, ünlü Senfoni Şefi Aytuğ Ülgen’in idaresiyle zihninize ulaşıyor. Kazara öbür bir gezegene geldiğinizi zannediyorsunuz ki, bir bakıyorsunuz konserde sona gelinmiş. İşte bu türlü büyülü dakikaları yaşamanızı sağlayan Ülgen, müzisyenleri yaratıcı performanslar sunmaya yönelten biri için en güç hastalıklardan biriyle çaba ediyor. MS ile… 3 yıl evvel, yeniden bu türlü büyülü dakikaların yaşandığı bir konserde elleri titremeye başlamış. Sonra adeta orkestranın dümeni olan baton elinden düşmüş. Bu durum 1-2-3 defa yaşandığında ise, ‘bu işte bu tuhaflık var’ diyerek tabibin yolunu tutmuş.
Batonu birinci düşürmeye başladığında konsere iki batonla çıkmaya başladığını söyleyen Ülgen,“Biri düşerse başkasıyla devam ediyordum, piyanist arkadaşlar çabucak yere düşen batonu bana veriyorlardı. 3-5 düşme durumu olduktan sonra ‘neymiş benim problemim, hay Allah’ demeye başladım. Konser sırasında bazen zorlandığım anlar oluyor, bazen ayakta durmak istemiyorum. Tüm MS öyküm bu türlü başladı” dedi.
MS hastaları ortasında yaygın olarak kullanılan tabire dikkat çeken Ülgen, “Herkesin MS’i kendine diyoruz ya boşa değil. Benim hastalığım kas ağrıları, uyuşma, hissiz alanların ortaya çıkmasıyla başladı. Ağır bir hayatım vardı, daima uçaklara biniyor, konser veriyor, sağa sola gidip geliyordum. Yaşadığım süreci yorgunluk zannettim. Uzunca bir müddet, ‘biraz dinlenebilsem geçecek aslında’ diyerek doktora gitmeyi de erteledim. Daha sonra dikkatli bir hekim arkadaşım tüm belirtileri birleştirip denetime gitmemi söyledi. Tüm tetkikleri yaptıktan sonra lezyonlar tespit edildi ve MS teşhisi konuldu”diye konuştu.
HAYATIMIN YARISINI ÇEKİP ALMAK ÜZERE..
Teşhisten sonra çok önemli bir depresyon süreci yaşadığını söz eden Ülgen, “Orkestra şefliğiyle uğraşıyorum. Yıllarca uğraşıp, kasları eğiterek kazandığınız motor marifetleri müzik yaparken son derece değerli. Bu haber ise, tüm hünerlerin bir anda elinizden kayıp gitmek üzere olduğunu söylüyor. Âlâ, profesyonel bir müzisyen ortalama 20-25 yılda yetişiyor. Ben 40 küsür yaşındayım. Hayatımın yarısından birçoklarını müzikle geçirdim. Münasebetiyle bu haber, hayatımın yarısından birçoklarını çekip almak üzereydi aslında… 2-3 ay hakikaten önemli bir depresyon halindeydim. Haberi aldıktan sonra aileme, dostlarıma da söyleyemedim. Bu durumla evvel kendim başa çıkmalıydım ki, onlara da hazmedebilecekleri halde söyleyebilmeliydim. Açıkçası, ‘Ah, canım yazık’ denmesini istemiyordum, zira ben ‘ah canım yazık’ biri değildim. Ayaktayım, hala işimi gücümü görebiliyorum. Sonra kendime bakıp, ‘hadi bu işi ele alalım’ dedim. ‘Umutlu olacağız, uygun hekimlerimiz var benimle ilgileniyorlar, ellerinden gelenleri yapıyorlar. Oluşturulan programın dışına çıkmayacağım. Beslenme, spor üzere günlük aktivite olarak ne yapmam gerekiyorsa onları yapacağım. Etrafımızda aslında çok makus şeyler var, bunlara bakmayarak yaşamak da mümkün. Hepsini üstlenmek zorunda değiliz. Dünyanın tüm acılarını sırtlanamayız, bizim de kalbimiz ve kendimize karşı sorumluluklarımız var. Evvel kendimiz âlâ olacağız ki, dünyaya faydamız olsun.’ İşte bu kanılar, bana bir modül güzel geldi. Yanlış anlaşılmak istemem, niyetim bu dünyaya karşı umursamaz olmak değil. Tam aksisi, kendimle ilgilenerek, kendime âlâ bakarak dünyaya daha fazla faydamız olabilsin kanısıydı. Bu hastalık, bana dünyaya dair yeni bir bakış açısı geliştirme fırsatı verdi. Üzgün, kırgın, isyan ediyor değilim, tam bilakis çok müteşekkirim. MS bana kendimi yine tanıma, yine tanımlama, dünyayı manaya ve bu dünyadaki fonksiyonumu tekrar sorgulayarak ayakları yere basan bir misyon keşfetme imkanı sağladı” sözlerini kullandı.
KONSERLERİN TAMAMINI İPTAL ETTİ
Tabibin tedavi sürecinde konser takvimini azalt tarafında telkinde bulunduğunu tabir eden Ülgen, “Yılda ortalama 150-180 konser veriyorum, yani bu aşağı üst 2-3 günde bir konser demek. Bazen üst üste her gün oluyor, bazen konser ortaları bir kesim açılıyor, lakin sonuçta program çok ağırdı. Dünyayı geziyordum, aklınıza gelebilecek her yere gidip geliyordum. Hekimim, ‘Programınızı azaltacaksınız, bu yoğunlukla olmaz bu işler’ dedi. Kabul ettim, birinci yaptığım o dönem konserlerin tamamını iptal etmek oldu. Belirli başlı birkaç tane yapmak durumunda olduğum konserler kaldı. Tabibim, ‘İdeal bir sayıyı belirleyelim ve onun üstüne çıkmayalım. Kendinizi yorgun hissetmeyeceğiniz konser sayısını ülkü olandır’ dedi. En sonunda ayda en fazla 2 konser yapılabileceğine karar verdik. Artık, o sonlara bile yaklaşmıyorum doğrusu, bestecilikle uğraşıyorum, operalar, senfoniler yazıyorum” diye anlattı.
MS BENİM İÇİN ÇOK YETERLİ OLDU
Sanatkarlar en kıymetli eserlerini depresyonun dibindeyken ortaya koyduklarını söyleyen Ülgen, “Her hoş iş, ‘bırakıyorum bu işleri’ diyerek yazılıyor ancak bırakmak ne mümkün. Çok daha fazlasını, çok daha uygununu yapıyorsunuz, günün sonunda her düşüş daha yükseğe sıçramayla sonuçlanıyor. Ben de bırakmayı düşündüm. Bırakmadan da var olunabiliyor. Müzik yer yüzünde yapılacak tek seçenek değil. Bir sürü öteki şeyle var olabilirim hayatta. MS’e bunun için müteşekkirim. Hastalıktan evvel farkındaydım lakin MS sayesinde, bu giderse şayet elimden, diğer şeyler de var diye düşündüm. 7 lisan biliyorum çeviri yapabilirim, bestecilik yapabilirim. Bunun için kağıt kalem kâfi. En makûs ihtimalle kağıt kalem kullanamayacak hale gelirsem, birisine söylerim muharrir benim için. Buna emsal yeni usuller keşfettim, bu sayede artık ayaklarım yere daha sağlam basıyor. İhtimallerin aslında ne kadar geniş olduğunu fark ettim. Bazen başımızdan geçen bu türlü fecî şeyler ya da ağır tecrübeler, bize daha evvel hiç farkında olmadığımız dünyaların ve fikirlerin kapısını aralıyor. Bu bakımdan MS, benim için çok yeterli oldu” dedi.
MS teşhisi konan genç- yaşlı pek çok bireye seslenen Ülgen, “Umutsuzluğa kapılmayacağız, birbirimize sarılarak tüm zorlukların üstesinden geleceğiz. Bu hastalıkla karşılaşan insanlara en büyük tavsiyem, depresyona girmeye hakikaten gerek yok. Lakin illa girmek isterseniz çabucak girin ve çıkın. Bu hastalık her şeyin bitmesi, yolun sonu, hayatın sona ermesi tükenip bitmek, mahvolmak manasına gelmiyor. Tam bilakis çok daha öteki, daha büyük, daha yaratıcı manaları olan bir hastalık. Bir başka kıymetli konu, hekimlerin protokollerine sonuna kadar uymak gerekiyor. Siz kendiniz için birincisiniz fakat onlar için birinci değilsiniz. Sizler üzere çok fazla beşerle karşılaşıyorlar, kendi alanlarını çok yakından takip ediyorlar. Hasebiyle durumunuzu kolaylaştırmak, hayat kalitenizi artırmak için de ellerinden ne geliyorsa yapıyorlar. O protokollerin dışına çıkmadan yaşamak uzun müddet hayat kalitesinin bozulmadan yaşayabilmek manasına da geliyor. En az bunun kadar değerli bir öbür şey gerilim, mutsuzluk, ümitsizlikten olabildiği kadar kaçmak” diye anlattı.
