AKP’nin kimi eski ‘kurmayları’ eleştirel duruma geçtiklerinde ya da birtakım eleştirel kelamlar söyleme gereksinimi hissettiklerinde kendi medyalarının kapıları sıkı sıkıya kapandı.
Bülent Arınç, Hüseyin Çelik, Cemil Çiçek…
Genellikle memleketler arası basın kuruluşlarının Türkiye servislerine (BBC, Deutsche Welle gibi) ya da ülke içinde ‘muhalif’ olarak bilinen, hiç değilse iktidarla organik bir ilgide olmayan mecralara konuştular. Tahminen de söylediklerinin lakin o mecralarda yayınlanabileceğini biliyorlardı.
Bunlardan Bülent Arınç’a çok sert reaksiyonlar de gösterildi, partiden atılması istendi. Tahminen en az Hüseyin Çelik dikkat çekti. Lakin Cemil Çiçek, geçen yıl BBC’ye konuştuğunda ve Sedat Peker’in ifşaatı için “Binde biri bile doğruysa…” diye başlayan kelamlar söylediğinde, yaygın bir sessizlikle karşılanmıştı iktidar muhitinde. Tahminen onun AKP tarihini de aşan bir ‘devlet adamı’ kimliği taşıyor olmasının, o denli görülmesinin tesiri vardı bunda. AKP’nin kuruluşunda yer almış, meclis başkanlığı yapmış, başkanlık sistemine geçildikten sonra Saray’ın İstişare Kurulu’nda yer almıştı…
Çiçek’in tenkitleri prestij görmedi, lakin kimse de onu ‘hain’ ilan etmedi, kellesini istemedi.
İşte o Cemil Çiçek bu defa iktidar medyasının ‘kalbinde’, Sabah gazetesinde göründü. Yavuz Donat’ın köşesinden, belgisiz, güçsüz, nokta adresi açık olmayan; lakin iktidarın birtakım telaffuz ve icraatlarını ima ettiği de ayan beyan ortada olan ‘uyarılarda’ bulundu.
Merkez sağ siyasetin kıdemli kâtibi Yavuz Donat, Bayram tatili öncesi Ankara’da bir “son Dostlar Meclisi buluşması” yaptıklarını söyleyerek başlıyor yazısına. Bu buluşmaya, “Siyasetçiler… Eski Meclis Lideri… Eski bakanlar… Milletvekilleri… Değişik siyasi görüşteki arkadaşlar… Sivil toplum önderleri… Yüksek bürokratlar… Bilinen isimler” katılmış. Lakin Donat ‘eski meclis başkanı’nın, kendi tabiriyle “uyarılarını” aktarmayı misyon edinmiş.
Ne diyor Çiçek?
- Bu coğrafyada, devlet ve millet olarak sonsuza kadar yaşayabilmemizin ön kuralı barış, huzur, birlik ve dirlik içinde olmamızdır… birliktelik sorumluluğunu hepimiz kendi vicdanlarımızda hissetmeliyiz.
- Birbirimizin aklına ve sağduyusuna hitap eden bir telaffuz geliştirmemizde sayısız yarar var. Diğer türlü bu coğrafyada yaşama talihimiz yok.
- Bir his toplumu olmak yerine, akıl toplumu olmanın vakti çoktan geldi.
- Birçok yanlışı yapıyoruz, sonunda pişmanlık duyuyoruz lakin iş işten geçiyor.
Görüldüğü üzere, gazetecilik tabiriyle söylersek ‘manşetlik’ bir tabir yok bu sözlerde. Ancak ağız içindeki bir çakıl taşı üzere yuvarlanan bu birlik, birliktelik, birbirimiz üzere kavramların mevcut siyasal tansiyona yönelik olduğu da açıkça görülüyor.
Tam da Erdoğan, “küskünler” denen bir kesitle ortayı düzeltmek, onları yine kazanmak konusunda telkinlerde bulunurken Cemil Çiçek’in küstürülmeden konuşturulması değere haiz elbette. Erdoğan’ın en çok terennüm ettiği klişe olan “Bir olalım… canlı olalım…” sözlerindeki ‘birlik’ vurgusuna bir ince gönderme de var güya Çiçek’in kelamlarında.
Diyor ki: “Birlik ve beraberlik bir siyasi telaffuz değil, mecburiyettir.”
Ve ekliyor: “Bunun yolu da birbirimizin hukukuna hürmet göstermekten geçiyor.”
Çiçek’in kelamları cari AKP siyasetinde ne kadar tesirli olur? Cevap herkes için açık galiba: Olmaz.
Ama makûs gidişat karşısında destekçi tasarrufuna giden ve küskünleri kazanalım, yeni küskünler yaratmayalım talimatları veren Erdoğan’ın en tutkulu destekçisi Sabah, biraz da bu talimatları çiğnememek için olsa gerek, Yavuz Donat’ın köşesindeki bu yazıya ‘izin vermiş’…
FUAT UĞUR’DAN İKTİDARA ‘ARMUT’LU ELEŞTİRİ
İktidarı destekleyen medyada birebir gün içinde ikinci bir tenkit ise Türkiye gazetesindeydi. Uzunca bir müddettir İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’ya verdiği açık takviyeyle dikkat çeken gazetenin ‘şahin’ muharrirlerinden Fuat Uğur bugünkü yazısında, toplumda ‘sansür yasası’ olarak bilinen toplumsal medya düzenlemesinin yeni yasama yılına kalmasını eleştiriyor.
Önce Almanya’dan ‘yalan habere karşı yasal önlemler’ konusunda 10 unsurluk bir buket hazırlıyor. Kimlik tespiti, çeşitli uzunluklarda, mahpus cezaları, ağır para cezaları vs.. Almanya’nın ‘kıskandığı’ bir konumda değil, Almanya’ya ‘imrenen’ bir pozisyonda… Aslında bu 10 unsurluk buketi takdim ettikten sonra, sadede geliyor: “Elin oğlu yapıyor, bizim elimiz ise armut topluyor.”
“İktidar” diyor Fuat Uğur, “yıllardır hususla ilgili maddeyi çıkarmakta geç kalmakta.”
Neredeyse alaycı bir lisanla sürdürüyor tenkitlerini:
“[Yasa] Geçenlerde ortaya çıkar üzere oldu lakin yeniden ortadan kayboldu.
[…] kuruldan geçen yasa teklifi Meclis’e geldi gelecek derken bir baktık ki Meclis tatile girdi.
Bize de ‘Elma dersem çık, armut dersem çıkma’ demek düşüyor herhâlde.”
Sosyal medya düzenlemesinin AKP ile MHP ortasında bir uyuşmazlığa yol açtığı, MHP’nin çok istemesine karşın kimi tereddütlerle sonbahara bırakıldığı konuşulurken…
Bazı Sabah gazetesi muharrirleri, teklifin masada olduğu sıralar açıkça “Aman ha, bizim başımızı yakar bu tasarı” diye yazmışken…
Soylu ve hasebiyle MHP’ye daha cana yakın davranan Türkiye gazetesinde bu türlü açık bir eleştiri… Geçen gün tüm muhalefete, “Göreceksiniz hepinizi tutuklayacağız” diye seslenen yazardan…
İktidar medyasının iki ‘kale’sinde, birebir gün içinde yayınlanmış, ‘kısık ateşte’ pişmiş iki tenkit. Biri daha çok ima yoluyla, ikincisi daha açıkça. Söküleni dikerken bir matematik çıkıyor ortaya ister istemez: Diken terzi mi daha süratli, yoksa ilerledikçe yıpratıcı tesiri ağırlaşan vaktin sökmesi mi?
